De psychologische factoren bij financieel succes.
Geloven in onjuiste fabeltjes is grootste belemmering voor rijkdom

Phil Laut geeft cursussen die integratie van de emoties bevorderen en
mensen helpen om het inkomen te verdienen dat zij wensen. Hij is zelf het
baanbrekende boek Geld is mijn vriend gaan uitgeven, waarvan hij nu
meer dan 400.000 exemplaren heeft verkocht. Zijn visie wordt wereldwijd
geaccepteerd omdat zijn methode niet cultuurgebonden is, maar universeel
genoemd kan worden.

Phil Laut: 'Ik wil mensen die werken voor geld helpen om hun leven te verbeteren, zodat ze geld gaan verdienen door werk te doen waarvan ze houden. Gebrek aan geld is een tijdelijke toestand. Als iemand inziet welke psychologische factoren deze toestand hebben veroorzaakt, kan hij/zij hier verandering in brengen'.

De 4 wet van welvaart
Het stelselmatig opbouwen van een welvaartbewustzijn houdt in dat je je de vier wetten van welvaart eigen maakt. Je moet ze goed leren kennen en in praktijk kunnen brengen. In dit boek word je vertrouwd gemaakt met

1. De wet van het verdienen
2. De wet van het uitgeven
3. De wet van het sparen
4. De wet van het investeren

De wet van het verdienen is de belangrijkste wet. Als je deze causale factor eenmaal kent, hoef je, als je je inkomen wilt vergroten, niet langer te vertrouwen op je geluk of op andere factoren die buiten je controle vallen. Er bestaan allerlei populaire fabeltjes waarmee ik wil afrekenen voordat ik de wet van het verdienen toelicht.

Het populairste fabeltje waarmee ik me destijds identificeerde, is het idee dat welvaart het gevolg is van hard werken en dat geld verdienen per definitie een onaangename bezigheid is.

De statistieken die ik heb gezien bevestigen dit idee niet. Uit een overzicht van de Social Security Administration blijkt dat de doorsnee Amerikaan die de vijfenzestig bereikt, $ 250 aan liquide middelen bezit. Amerika is het rijkste land ter wereld en het gaat hier om mensen die zo’n veertig jaar lang veertig uur per week hebben gewerkt. Als hard werken welvaart oplevert, moet het in alle gevallen welvaart opleveren.

Een tweede, veel voorkomend fabeltje over geld is dat het verkeerd is om betaald te worden voor je plezier. Op een dag zat ik in het stadion van Boston Garden naar een wedstrijd van de Celtics te kijken, samen met zo’n vijftienduizend andere mensen die daar $ 3,50 tot $ 8 voor hadden betaald. De toeschouwers zaten allemaal te genieten. Toen viel mijn oog op de suppoosten die er allemaal sikkeneurig uitzagen, hoewel ze precies hetzelfde deden als het publiek — namelijk, op een bank zitten en naar de wedstrijd kijken. Het leek me interessant om een kleine enquête te houden. Ik stelde tien suppoosten dezelfde vraag: ‘Vindt u dit een leuke wedstrijd?’ Tot mijn verbazing ontdekte ik dat ze niet eens toekwamen aan een antwoord op mijn vraag, zo druk hadden ze het met klagen over hun rotbaantje als suppoost. Eigenlijk was het enige verschil tussen de suppoosten en de toeschouwers dat de suppoosten betaald werden en de toeschouwers betaald hadden. Ik geloof niet dat één van die suppoosten miljonair was. De meeste miljonairs die ik ken hebben veel meer plezier in hun werk.

'Een tweede, veel voorkomend fabeltje over geld is dat het verkeerd is om betaald te
worden voor je plezier.'

Een ander geliefd fabeltje over geld is dat het geheim van financieel succes het juiste beroep is. Voor dat idee wordt vaak reclame gemaakt door beroepskeuze-adviseurs en instellingen voor schriftelijk onderwijs: ‘Uw toekomst is verzekerd in de informatica, de hotelbranche, moderne talen, enz.’ Een extreem voorbeeld daarvan komt voor in de film The Graduate, wanneer Dustin Hoffman ‘Plastics’ in zijn oor gefluisterd krijgt. Waarschijnlijk kun jij binnen een beroepscategorie probleemloos een aantal mensen noemen die veel geld verdienen en mensen voor wie dit niet geldt. Bovendien zijn er mensen die veel geld verdienen in de meest onwaarschijnlijke beroepen. Als je je daarvan wilt overtuigen, blader dan maar eens door de gouden gids.
Een ander vaak voorkomend fabeltje over geld is dat financieel succes verzekerd is als je een goede opleiding hebt. Dat idee is vooral populair in onderwijskringen. Als dit werkelijk waar zou zijn, zouden docenten en professoren de rijkste mensen ter wereld zijn. De meeste docenten die ik ken zijn arm, met uitzondering van een enkeling die een succesvol boek heeft geschreven.
Op een dag vergezelde ik een vriendin toen ze de cheque van haar werkloosheidsuitkering op ging halen. Ik was nog nooit bij de sociale dienst geweest, dus dat leek me een interessante ervaring. Er stonden lange rijen en na een poosje kreeg ik er genoeg van om daar maar wat rond te hangen. Ik besloot een enquête te houden. Ik liep de rijen langs en stelde zo’n vijftig mensen, die op hun uitkering stonden te wachten, dezelfde vraag: ‘Hoe kwam je aan de kost voordat je werkloos werd?’ Bijna alle antwoorden waren verschillend. Er waren werkloze kelners en serveersters, accountants, fabrieksarbeiders, secretaresses, er was zelfs een werkloze scheepsarchitect met een ingenieurstitel.

Een ander algemeen aanvaard fabeltje is dat er niet genoeg geld is voor iedereen; hoe meer jij hebt, hoe minder er is voor anderen, zodat het maar beter is om arm en rechtschapen te blijven dan rijk en slecht te zijn. Mensen die dat idee geloven, zijn meestal kwaad op rijke mensen. De ironie is dat juist die kwaadheid ze arm houdt, want ze zouden boos op zichzelf zijn als ze rijk werden. Dit is de waarheid: geld is door mensen uitgevonden voor hun eigen gemak. Aangezien jouw geld van andere mensen komt, is het enige wat jij ermee kunt doen het weer aan andere mensen doorgeven. Het is dus niet de bedoeling om extra flappen onder je matras te verstoppen. Als je geld uitgeeft, maak je anderen welvarend en als je geld spaart, maak je anderen ook welvarend, omdat de bank het geld dat jij op je spaarrekening zet weer aan anderen leent. Als je het geld dat je gespaard hebt aan anderen leent of het investeert, dan geef je het gewoon aan een ander om het in jouw naam uit te geven. Ik vind een verhaal van Alan Watts wel aardig. Hij vroeg zijn vader hoe de crisis in de dertiger jaren kon ontstaan. Zijn vader zei dat dit kwam doordat het geld was opgeraakt. Dat vond hij een belachelijke verklaring. Een timmerman krijgt toch ook niet te horen dat hij niet kan werken omdat de centimeters op zijn!

'Een ander algemeen aanvaard fabeltje is dat er niet genoeg geld is voor iedereen;
hoe meer jij hebt, hoe minder er is voor anderen, zodat het maar beter is
om arm en rechtschapen te blijven dan rijk en slecht te zijn.'

Geld krijgt de schuld van persoonlijke en sociale problemen die zijn veroorzaakt door een gebrek aan geld of een gebrek aan liefde voor geld. Een van de redenen om dit boek te schrijven, was het besef dat geld de armoede niet kan opheffen. Je hoeft het project ter bestrijding van de armoede van de Amerikaanse overheid in de jaren ’60 maar te bekijken om dit idee te onderschrijven. Het uitgangspunt van dat programma was de gedachte dat geldgebrek het probleem is van arme mensen. Dit leidt tot de foutieve conclusie dat het probleem kan worden opgelost door arme mensen geld te geven. Het programma had niet het gewenste effect;als dat wel zo zou zijn, dan zouden er nu geen arme mensen meer zijn.
Er is méér dan genoeg geld om de armoede op te heffen. Dit zal echter pas lukken wanneer mensen leren hoe ze welvarend kunnen worden en zij onjuiste ideeën over geld loslaten.

Lees verder:
• De 10 geheimen van succes
• Lichaamstaal van succesvolle mensen
• EQ is 2x zo belangrijk voor succes als IQ
• Succesvolle spirituele leiders zijn zichzelf
• Psychologische factoren bij financieel succes
• De 7 eigenschappen van effectief leiderschap

Gratis Nieuwsbrief
Ontvang maandelijks
nieuwe tips en adviezen
Abonneren